Homeostasis | |
---|---|
tipo de equilibrio (es) | |
equilibrium (en) y control | |
La homeostasis (del griegu ὅμοιος [homoios], «igual, similar»,[1] y στάσις [stásis], «estáu, estabilidá»[2]) ye una propiedá de los organismus que consiste na so capacidá de caltener una condición interna estable compensando los cambeos na so redolada por aciu l'intercambiu reguláu de materia y enerxía col esterior (metabolismu). Tratar d'una forma d'equilibriu dinámicu que se fai posible gracies a una rede de sistemes de control realimentados que constitúin los mecanismos d'autorregulación de los seres vivos. Exemplos de homeostasis son la regulación de la temperatura y el balance ente acidez y alcalinidad (pH).
El conceutu foi aplicáu por Walter Cannon en 1926,[3] en 1929[4] y en 1932,[5][6] pa referise al conceutu de mediu internu (milieu intérieur), publicáu asina en 1865 por Claude Bernard, referencia de la fisioloxía como s'entiende na actualidá.
Tradicionalmente aplicóse en bioloxía pero, dáu'l fechu de que non solo lo biolóxico ye capaz de cumplir con esta definición, otres ciencies y téuniques adoptaron tamién esti términu.[7]